Είμαι 87 ετών… Τρώω ίσα ίσα για να μπορώ να καπνίζω και να παραμένω ζωντανός...
Ο μόνος μου φόβος είναι πόσο καιρό η συνείδησή μου θα συνεχίσει να υπάρχει μόλις το σώμα μου φύγει. Ελπίζω μόνο να μην υπάρχει τίποτα. Ελπίζω να είναι όπως πριν να γεννηθώ. Δεν πιστεύω πραγματικά σε κάποια θρησκεία, είναι όλα μακρόκοσμος του εγώ. Όταν ο άνθρωπος άρχισε να πιστεύει πως είναι ένα ξεχωριστό πρόσωπο με μια ξεχωριστή ψυχή, δημιούργησε μια βίαιη κατάσταση.
Το κενό, η έννοια του τίποτα, είναι τρομακτικό για τους περισσότερους ανθρώπους στον πλανήτη. Και παθαίνω κρίσεις πανικού και εγώ ο ίδιος. Ξέρω το φόβο του εν λόγω κενού. Πρέπει να μάθεις να πεθάνεις πριν να πεθάνεις. Εγκαταλείπεις και παραδίνεσαι στο κενό, στην ανυπαρξία.
Σου ανέφερε αυτά τα ζητήματα κάποιος άλλος που του πήρες συνέντευξη; Περίμενε, πρέπει να απαντήσω σε αυτή την κλήση…
– Γεια σου, αδελφέ. Ωραία, αυτό είναι σπουδαίο. Ναι, δίνω μια συνέντευξη τώρα… Μιλάμε για το τίποτα. Τον έχω στριμώξει μια χαρά με το κενό. Έχει σταματήσει τις ερωτήσεις...
~ Harry Dean Stanton