Βάζοντας τον καθρέφτη μπροστά σε μια κατηγορία ανθρώπων που η κοινωνία αποφάσισε να κρύψει, κυριολεκτικά και μεταφορικά, το ανατρεπτικό έργο του Γιώργου Μανιώτη παρουσιάζεται από το Εθνικό Θέατρο, σε σκηνοθεσία του Πέτρου Φιλιππίδη, στο θέατρο Χώρα.
Γραμμένο στα τέλη της δεκαετίας του ’70, με την καυστική και εξαιρετικά σύγχρονη γλώσσα του να εστιάζει στα κοινωνικά ζητήματα μιας χώρας σε συνεχή κρίση και επαναπροσδιορισμό αξιών, το έργο επικεντρώνεται στην παρατήρηση μιας ομάδας τραβεστί, οι οποίες αναζητούν την ελευθερία τους, ριγμένες σε έναν «λάκκο», πίσω από τις καθωσπρέπει γειτονιές της Αθήνας. Ο Παναγιώτης Μπουγιούρης ενσαρκώνει μία από αυτές και μιλά για το έργο και για την κοινωνική υποκρισία.
Σε ποια θέματα επικεντρώνεται ο συγγραφέας;
Ο βαθύτερος πυρήνας του έργου αφορά στην καταπίεση, που υφίσταται ο άνθρωπος από τον “πολιτισμό”, από τον σύγχρονο τρόπο ζωής δηλαδή, και, κυρίως, την καταπίεση του γενετήσιου ενστίκτου, της ανάγκης για αγάπη και έρωτα.
Τι βιώνουν οι ήρωες του έργου;
Οι κεντρικοί ήρωες του έργου, για να μπορούν να ζουν σε μια “παρένθεση ελευθερίας”, εκτός συστήματος δηλαδή, επιλέγουν το περιθώριο και τη “ζούγκλα” του πεζοδρομίου, για να αισθάνονται ζωντανοί. Πληρώνοντας, βέβαια, το ανάλογο τίμημα.
Ποιους βρίσκουν απέναντί τους και τι έχουν να αντιμετωπίσουν;
Οι περίοικοι έρχονται να τους καταστρέψουν, γιατί δεν μπορούν να αντέξουν τα δικά τους “δεσμά”. Όπως λένε χαρακτηριστικά: “εμείς ζήσαμε πολύ κλειστά, αν δεν τους καταστρέψουμε, θα τρελαθούμε…”.
Παναγιώτης Μπουγιούρης.
Ποια είναι η ιστορία του χαρακτήρα που ενσαρκώνετε;
Υποδύομαι τη Γωγώ, μια τραβεστί που, στην “πρώτη” της ζωή, ήταν ο Γιώργος ο υδραυλικός. Ένας άνθρωπος που αισθανόταν ότι “πεθαίνει” μέρα με τη μέρα. Ένας “ζωντανός νεκρός”.
Η κοινωνική υποκρισία είναι συνυφασμένη ακόμα και με τις σύγχρονες εξελιγμένες κοινωνίες μας. Τελικά, ποιος ή τι είναι αυτό, που καθορίζει το «κανονικό» και το «επιτρεπτό»;
Το σύστημα, ανάλογα με τι το συμφέρει, για να διατηρήσει το “ατσάλινο” χέρι του πάνω στη ζωή. Κάποτε, μας κυβερνούσε η έννοια της αμαρτίας και του αμαρτωλού. Τώρα, μας κυβερνά ο “χρόνος”. Κάποτε, μας κυβερνούσε ο φόβος του πολέμου. Tώρα, μας κυβερνά το κυνήγι της ευμάρειας. Τώρα πια, οι λαοί δεν υποτάσσονται με παγκόσμιους πολέμους, αλλά με χρέη. Έχετε σκεφτεί ποτέ ότι το χρήμα και ο χρόνος δεν υπάρχουν; Είναι ανθρώπινες εφευρέσεις.
Η σημερινή τραυματισμένη Ελλάδα της κρίσης τι χρειάζεται, για να βγει από τον δικό της «λάκκο της αμαρτίας»;
Τίποτα! Ο λάκκος είναι ωραίος!
Τι σας εμπνέει θετικά – ελπιδοφόρα συναισθήματα;
Όποτε μου κάνουν αυτήν την ερώτηση, σκέφτομαι τον Καζαντζάκη.
Ταυτότητα παράστασης
Σκηνοθεσία: Πέτρος Φιλιππίδης, σκηνικά: Γιώργος Γαβαλάς, κοστούμια: Γιάννης Μετζικώφ, μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου, στιχουργός: Γιάννης Γούνας, κίνηση: Ελπίδα Νίνου – Θανάσης Γιαννακόπουλος, φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος, μουσική διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου, βοηθός σκηνοθέτη: Χριστίνα Σπατιώτη, φωτογραφίες παράστασης: Μαριλένα Σταφυλίδου. Διανομή: Μάνος Βακούσης, Γιάννης Βογιατζής, Ανδρέας Βούλγαρης, Γιώργος Γιαννακάκος, Όλγα Γκάτζιου, Πυγμαλίωνας Δαδακαρίδης, Γιάννης Δεγαΐτης, Βασίλης Ευταξόπουλος, Γεωργία Καλλέργη, Φαίδων Καστρής, Παναγιώτης Μπουγιούρης, Μαρίνα Μυρτάλη, Χρήστος Νίνης, Θέμης Πάνου, Αλεξάνδρα Παντελάκη, Κρις Ραντάνοφ, Βασίλης Ρίσβας, Λευτέρης Σκανδάλης, Χρήστος Σπανός, Νίκος Τουρνάκης, Σόλων Τσούνης, Ηρακλής Κωστάκης, Αλέξανδρος Χούντας.
Πληροφορίες
Θέατρο Χώρα: Αμοργού 20 – Κυψέλη, τηλ.: 210 8611200. Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Τετάρτη έως Σάββατο: 20.30, Κυριακή: 19:00. Τιμές εισιτηρίων: κανονικό: 15 ευρώ, φοιτητικό: 10 ευρώ, κάθε Πέμπτη: 13 ευρώ. Προπώληση: ταμεία θεάτρου, τηλεφωνικά: 210 7234567, ηλεκτρονικά: ticketservices.gr και n-t.gr.