Η ομελέτα είναι ένα κατ’ εξοχήν αντρικό φαγητό, με επικέντρωση στις προτιμήσεις των εργένηδων και των φοιτητών, οι οποίοι την έχουν αναγάγει σε πεδίο γαστριμαργών πειραματισμών τους. Πολλοί από τους προαναφερθέντες νομίζουν πως για να γίνει μια ομελέτα, αρκεί να χτυπήσουν μερικά αβγά με το πιρούνι, να προσθέσουν διάφορα ψιλοκομμένα υλικά και να γλιστρήσουν το σύνολο σε ένα τηγάνι που καίει. Κι έχουν δίκιο! Η ομελέτα και θα γίνει και θα τρώγεται. Πιθανότατα, όμως, ακόμα κι ο πλέον απαίδευτος γαστριμαργικά ουρανίσκος, θα εντοπίσει διάφορες ατέλειες. Γι’ αυτό ακολουθήστε τις συμβουλές μας, που σκοπό έχουν να βελτιώσουν την υφή και τη γεύση της:
> Το γάλα απαραίτητο
Προσθέτοντας λίγο γάλα στα αβγά που έχουμε στο μπολ για χτύπημα, βελτιώνουμε την υφή μιας ομελέτας. Την κάνουμε πιο φίνα και αφράτη.
> Τα ζουμερά υλικά στραγγισμένα
Πολλοί προσθέτουν ντομάτα στην ομελέτα τους (κομμένη σε κυβάκια εννοείται), μανιτάρια ή καλαμπόκι από κονσέρβα. Τα υλικά αυτά αδυνατούν να χάσουν τα υγρά τους κατά τη σύντομη διάρκεια που χρειάζεται μια ομελέτα ώστε να «γίνει», τα αποβάλλουν στη συνέχεια, με αποτέλεσμα η ομελέτα να «παπαριάσει». Έτσι πρέπει προηγουμένως να πιεστούν ελαφρά με το χέρι ή να παραμείνουν κάποια ώρα σε τρυπητό, ώστε να χάσουν μεγάλο μέρος από το χυμό τους.
> Τα σκληρά υλικά προηγούνται
Η γκάμα των υλικών που μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε μια ομελέτα είναι απεριόριστη και εντάσσεται στη γνωστή κατηγορία «περί ορέξεως, κολοκυθόπιτα». Ακόμη όμως και ένας άσχετος γνωρίζει πως τα υλικά απαιτούν διαφορετικούς χρόνους για να μαγειρευτούν.
Έτσι, τα πολύ σκληρά υλικά μιας ομελέτας πρέπει να σοταριστούν σε λιπαρή ουσία στο τηγάνι, όσο χρειάζεται ώστε να είναι σχεδόν έτοιμα και στη συνέχεια να πέσουν επάνω τους τα αβγά με τα υλικά που δεν θέλουν πολλή ώρα, προκειμένου να ολοκληρωθεί η ομελέτα. Τέτοια υλικά είναι τα σπαράγγια, το κρεμμύδι, η πιπεριά, οι πατάτες κ.ά. Παρόμοιο σοτάρισμα χρειάζονται και το χορταρικά που πρέπει να χάσουν τα υγρά τους (και δεν γίνεται αυτό με πίεση), όπως το σπανάκι ή το φρέσκο κρεμμυδάκι κ.ά..
> Αρταίνουμε από την αρχή
Αλατοπιπερώντας μια ομελέτα στο στάδιο που είναι στο μπολ χτυπημένη ή μόλις πέσει στο τηγάνι, διασφαλίζουμε πως τα δυο υλικά που θα της «δώσουν» γεύση πηγαίνουν σε όλο το πάχος της και όχι ανά περιοχές, όπως θα γινόταν αν αλατοπιπερώναμε την ομελέτα στο πιάτο.
> Το σωστό λίπος
Η γεύση και η δίαιτα είναι (σχεδόν πάντα) δυο έννοιες ασύμβατες, οπότε ο καθένας οφείλει να πάρει τις προσωπικές του αποφάσεις. Το σωστό όμως πρέπει να λέγεται: Κορυφαία ομελέτα σε νοστιμιά (και σε παραγωγή θερμίδων) είναι αυτή που έχει τηγανιστεί σε ζωικό λίπος. Ακολουθεί (σε σειρά νοστιμάδας) εκείνη που τηγανίστηκε σε βούτυρο, σε ελαιόλαδο, σε σπορέλαιο, χωρίς λάδι (σε αντικολλητικό τηγάνι) και τέλος σε νερό.
πηγή: gr.askmen.com