Ο Αντώνης Κοκοβίκος ανώτερος υπάλληλος υπουργείου, συζεί εδώ και 10 χρόνια σε ένα παλιό φτωχικό σπίτι, με την κυρία Ελένη, μία απλή και υπομονετική γυναίκα που τον υπηρετεί φροντίζοντας για όλες τις ανάγκες του σαν δούλα. Ο Αντώνης, βολεμένος σε αυτή την κατάσταση, αρνείται πεισματικά να την παντρευτεί και όταν μετά από πίεση των φίλων του το κάνει, θα βρει απέναντί του μια διαφορετική κυρία Ελένη.
Η Γυνή να Φοβήται τον Άνδρα (1965)
Είδος: Κοινωνική Κομεντί
Σκηνοθεσία / Σενάριο: Τζαβέλλας Γιώργος
Παραγωγή: Δαμασκηνός – Μιχαηλίδης
Πρωταγωνιστούν: Κωνσταντίνου Γιώργος , Κοντού Μάρω , Ξενίδης Σταύρος , Κέδρακας Νάσος , Διαμαντίδου Δέσπω , Καββαδία Τασώ , Καλλιβωκάς Δημήτρης , Παπαγιάννη Λιλή , Γώγου Κατερίνα , Λαμπροπούλου Καίτη , Τζίφος Γιώργος , Μοσχονά Μπέτυ , Δούκας Κώστας , Ζαχαροπούλου Τζένη , Φιλιππόπουλος Νίκος , Νικολαϊδου Δέσποινα , Αντωνόπουλος Άγγελος , Φλώρα Μίκα , Ροζάν Λουκιανός , Ρώης Γιώργος , Κουκής Δημήτρης
Διάρκεια: 101
Εισιτήρια: 297273
Α’ Προβολή: 18/1/1965
Σχόλια:
Τελευταία ταινία του Γιώργου Τζαβέλλα. Διασκευή ενός παλαιότερου δικού του θεατρικού έργου με το οποίο τερμάτισε τη θεατρική του καριέρα ο Βασίλης Λογοθετίδης το 1958. Ο Τζαβέλλας, είχε δώσει κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, τον προσωρινό τίτλο Η Αστεφάνωτη. Όταν πληροφορήθηκε πως ο σκηνοθέτης Νίκος Αβραμέας, γύριζε τη δική του Αστεφάνωτη, τον άλλαξε δινοντας τον τίτλο που όλοι γνωρίζουμε. Το ζευγάρι των πρωταγωνιστών, Κωνσταντίνου – Κοντού, δίνει ένα πραγματικό ρεσιτάλ ερμηνείας.
Βραβεία / Διακρίσεις:
Βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ του Σικάγο
Επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ Βερολίνου
Ταξίδεψε στο εξωτερικό και πήρε εξαιρετικές κριτικές
Ατάκες:
ΕΛΕΝΗ (ΚΟΝΤΟΥ): Γιατί δεν μιλάς Αντωνάκη μου; Σε στενεύουν τα παπούτσια σου;
ΑΝΤΩΝΑΚΗΣ (ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ): Τα παπούτσια; Δε λες πώς κρατήθηκα και δε διέκοψα το μυστήριο, κυρία Κοκοβίκου, που με ξενύχιασες με δόξα και τιμή; Και πάνω στον κάλο μου με την ποδάρα σου. Ακούς εκεί να με πατήσεις! Δεν με ξέρεις καλά εμένα. σε βάζω κάτω και σε πατάω εγώ, κυρία Κοκοβίκου. Σε πατάω και σε σκίζω σα σαρδέλα.
ΕΛΕΝΗ: Αααα! Μέχρι εδώ Αντωνάκη.
ΑΝΤΩΝΑΚΗΣ: Για σκασμός κυρία Ελενίτσα μου, που τολμάς και μου βάζεις και φωνή.
ΕΛΕΝΗ: Σκασμός εσύ, Αντωνάκη μου.
ΟΔΗΓΟΣ: Καλορίζικο το σπιτικό σας.
ΑΝΤΩΝΑΚΗΣ: Δε μου λες, άκουσα καλά ή με γελάνε τα αυτιά μου; Είπε “σκασμός Αντωνάκη”;
ΟΔΗΓΟΣ: Όχι. Είπε “σκασμός, Αντωνάκη μου”.
ΑΝΤΩΝΑΚΗΣ: Πάλι καλά. Δηλαδή αν δεν ονειρεύομαι και είμαι ξύπνιος, πρέπει ή να σκοτώσω άνθρωπο ή να πάρω το καπελάκι μου και να φύγω!
ΟΔΗΓΟΣ: Αργά κύριος. Τώρα μπήκε η κουλούρα.
ΑΝΤΩΝΑΚΗΣ: Κουλούρα;
ΟΔΗΓΟΣ: Έτσι είναι. Τώρα σταματάνε οι γλύκες και αρχίζει η παντόφλα.
ΑΝΤΩΝΑΚΗΣ: Δε μου λες, παθός είσαι;
ΟΔΗΓΟΣ: Παθός και μαθός.
ΑΝΤΩΝΑΚΗΣ: Αυτό που σου λέω εγώ.
ΕΛΕΝΗ: Αυτό που σου λέω εγώ.
ΑΝΤΩΝΑΚΗΣ: Σύνελθε Ελένη.
ΕΛΕΝΗ: Σύνελθε εσύ Αντωνάκη.
ΑΝΤΩΝΑΚΗΣ: Πρόσεχε, γιατί εγώ είμαι παλάβρας. Δε λογαριάζω τιποτα. Παίρνω αυτή τη στιγμή το καπελάκι μου και φεύγω.
ΕΛΕΝΗ: Άκουσε να δεις Αντωνάκη μου. Δέκα χρόνια μ’ έπρηξες “παίρνω το καπελάκι μου” και “παίρνω το καπελάκι μου”. Ε, λοιπόν πάρε το καπελάκι σου κι ώρα καλή στην πρύμνη σου κι αγέρα στα πανιά σου.
ΑΝΤΩΝΑΚΗΣ: Αααα, με καπέλωσε. Φεύγωωω… φεύγωωω….
ΑΝΤΩΝΑΚΗΣ: Μίλα ρε Χαράλαμπε. Μας κανονίζει και τα δωμάτια η γυναίκα σου.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ (ΞΕΝΙΔΗΣ): Κατίνα, πάψε να ρυθμίζεις τις υποθέσεις των άλλων. Κατίνα αλτ!
ΚΑΤΙΝΑ (ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗ): Τα αλτ και τις αγριάδες σου, όχι σε μένα. Στους νεοσύλλεκτους Μπούλη.
ΑΝΤΩΝΑΚΗΣ: “Μπούλη”;
ΚΑΤΙΝΑ: …και σε παρακαλώ, όταν μιλάω εγώ, εσύ ρούφα τ’ αυγό σου!
ΑΝΤΩΝΑΚΗΣ: Τι είναι αυτό ρε;
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Μια οικογενειακή μας έκφρασις.
ΑΝΤΩΝΑΚΗΣ: Δηλαδή, κάτι σαν “σκασμός”, ε; Ώρε “σούζα”!