Για τον Βρετανό γλύπτη, φωτογράφο και δύτη Jason deCaires Taylor, ο ωκεανός είναι κάτι παραπάνω από μούσα του. Είναι εκθεσιακός χώρος και μουσείο μαζί.
Ο Taylor, εξηγεί η δημοσιογράφος της Guardian Susan Smillie, δημιουργεί γλυπτά από ανθρώπινες μορφές και εικόνες της ζωής πάνω στη Γη και έπειτα τις βυθίζει στον πάτο του ωκεανού, ο οποίος τα απορροφά ολοκληρωτικά και τα μετατρέπει από άψυχα αγάλματα σε ζωηρούς οικότοπους για κοράλλια, καρκινοειδή και άλλα πλάσματα του νερού. Το αποτέλεσμα; Αινιγματικές, καθηλωτικές αφηγήσεις για την παροδικότητα της ανθρώπινης ζωής, την ιερότητα του ωκεανού και τη φοβερή αναζωογονητική του δύναμη.
Το «Museo Atlantico» του Jason deCaires Taylor, βρίσκεται ανοικτά της Λανθαρότε, του τέταρτου μεγαλύτερου νησιού των Καναρίων Νήσων.
Προς το παρόν, το υποβρύχιο μουσείο περιέχει μόνο τη «Σχεδία της Λαμπεντούζα», μία μοντέρνα εκδοχή από τσιμέντο της περίφημης «Σχεδίας της Μέδουσας» του Τεοντόρ Ζερικώ που αναφέρεται στην τραγική, πολύνεκρη τραγωδία που στοίχισε πέρυσι τη ζωή σε περίπου 800 ανθρώπους και την ημιτελή, εγκατάσταση του «Ρουβίκωνα», ενός έργου που πραγματεύεται τους κινδύνους της κλιματικής αλλαγής και την αναπόφευκτη πορεία της ανθρωπότητας προς το σημείο δίχως επιστροφή.
Στα άμεσα σχέδια του Taylor περιλαμβάνεται και ένα είδος ανθρώπινου – βοτανικού κήπου που θα αποτελείται από γλυπτά ανθρωπίνων μορφών και φυτά βγαλμένα από την χλωρίδα και την πανίδα της Λανθαρότε.
Το «Museo Atlantico» δεν θα είναι το μοναδικό υποβρύχιο μουσείο στον κόσμο, αφού υπάρχει και το «Museo Subacuático de Arte (Musa)» στα ανοιχτά του Κανκούν στο Μεξικό, που περιλαμβάνει σχεδόν 500 αγάλματα, φτιαγμένα από τους ντόπιους κατοίκους στο ψαροχώρι του
.
Στην φωτογραφία απεικονίζονται τα γλυπτά που θα αποτελέσουν μέρος του έργου «Ρουβίκωνας». Το τελευταίο κομμάτι της κατασκευής αναπαριστά ένα φράκτη προς την κατεύθυνση του οποίου θα κινούνται οι φιγούρες. Το έργο του Taylor πραγματεύεται τους κινδύνους της κλιματικής αλλαγής και ο φράκτης συμβολίζει το σημείο δίχως επιστροφή – Οι φιγούρες θα κινούνται προς το φράκτη χωρίς να του δίνουν σημασία, έχοντας το βλέμμα στραμμένο στα κινητά τους.
φωτό: Jason deCaires Taylor
Ο «Ρουβίκωνας»: Οι φιγούρες του έργου στη θέση τους στο βυθό της θάλασσας.
φωτό: Jason deCaires Taylor
H «Σχεδία της Λαμπεντούζα», έξω από το στούντιο του Taylor.
φωτό: Jason deCaires Taylor
Κι άλλα γλυπτά τοποθετούνται στο βυθό.
φωτό: Jason deCaires Taylor
Μία πολύ κοντινή λήψη των γλυπτών μορφών που απαρτίζουν τη «Σχεδία της Λαμπεντούζα».
φωτό: Jason deCaires Taylor
Ο Τaylor δημιουργεί ένα από τα γλυπτά για τη «Σχεδία της Λαμπεντούζα». Το μοντέλο του έργου ήταν ένας πρόσφυγας από τη Σενεγάλη που τώρα ζει στη Λαμπεντούζα.
φωτό: Jason deCaires Taylor
H «Σχεδία της Λαμπεντούζα» καθώς καθελκύεται στο βυθό με τη βοήθεια μπαλονιών γεμισμένων με αέρα.
φωτό: Jason deCaires Taylor
Γλυπτό σε ανθρώπινη μορφή για τον «Ρουβίκωνα».
φωτό: Jason deCaires Taylor
Ένα από τα γλυπτά βυθίζεται στον λίγο έξω από την ακτή της Λανθαρότε: Jason deCaires Taylor
Ο κάκτος αποτελεί αναφορά στη χλωρίδα και την πανίδα της Λανθαρότε.
φωτό: Jason deCaires Taylor
Δύτες προσέχουν την ασφαλή κάθοδο του γλυπτού στο βυθό.
φωτό: Jason deCaires Taylor.