Αιτία για να σας γράψω αυτό είναι μια καλή και γλυκιά φίλη μου, εξάλλου όπως έχετε καταλάβει αγαπητές μου φιλές, γράφω πάντα για αυτά που ζω καθημερινά και απασχολούν όλες και όλους μας.
Σήμερα λοιπόν αποφάσισα να γράψω για της ανθρωπινές σχέσεις ! Δύσκολο θέμα, όπως και οι σχέσεις πλέον μεταξύ των ανθρώπων, δύσκολες και τυπικές .
Δυστυχώς οι περισσότεροι σήμερα, βασίζουν τις σχέσεις τους στο συμφέρον και στην υποκρισία. Σε όλα τα επίπεδα, μα σε όλα, έχει εισβάλει αυτή η υποκρισία και το συμφέρον.
Δυστυχώς, καθημερινά ανακαλύπτουμε γύρω μας ανθρώπους που εμφανίζονταν φίλοι ή καλοί συνάδελφοι γιατί είχαν κάτι να πάρουν από μας.
Αυτοί οι ίδιοι μετά από καιρό σε βλέπουν στο δρόμο και δεν σου λένε ούτε ένα τι κανείς ή μια ζεστή καλημέρα !
Δεν υπάρχει πλέον εκείνη η ζεστή έκφραση στα πρόσωπα, έχει χαθεί η ζεστασιά από την καρδιά μας.
Έχουμε σταματήσει να δείχνουμε εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλο. Δεν υπάρχει πλέον εμπιστοσύνη ούτε στις φιλικές σχέσεις, ούτε στις συναδελφικές!
Όχι, ο καθένας κοιτά την πάρτη του, κοιτά πως θα βολέψει τον εαυτό του. Ποτέ δεν κοιτάμε δίπλα μας ή μάλλον κοιτάμε όταν έχει κάτι ενδιαφέρον για μας.
Ολα έχουν χάσει την αθωότητα τους, όλα έχουν χάσει την αγνότητα τους. Ποτέ πλέον δεν νοιαζόμαστε ειλικρινά για τον άλλο. Ακούμε για κάποιον στην γειτονία και λέμε «αχ το καημένο», μα δεν είναι ειλικρινές το ενδιαφέρον μας, είναι απλά τυπικό κι όλα τα ξεχνάμε με το γύρισμα της πλάτης.
Ίσως φταιει το άγχος της καθημερινότητας, ίσως η αγωνία του αύριο, ίσως …….. Αλλά γιατί να αφήνουμε τα «ίσως» να μπαίνουν ανάμεσα στους φίλους, στους συνάδελφους, ακόμη και στα αδέλφια ή στα ζευγάρια ;
Πόσο θα θελα, να γυρίζαμε στην εποχή που κοιτούσες τους ανθρώπους στα μάτια και ήταν ανοιχτό βιβλίο (μην πείτε σας παρακαλώ ότι είμαι αθεράπευτα ρομαντική, όχι είμαι δυστυχισμένη με το να βλέπω σκυθρωπούς συνάδελφους, γείτονες και φίλους να υπάρχουν γύρω μου). Μακάρι να γινόταν να γυρνούσαμε πίσω το χρόνο και να δώσουμε στους ανθρώπους το χαμόγελο και την αισιοδοξία.
Μιλώ για τότε που όλοι ήταν φτωχοί και το μεροκάματο φτηνό, μα ήταν ευτυχισμένοι έβγαιναν στο μπαλκόνι και φώναζαν «εεε…κυρά Μαριώ, έχεις να μου δανείσεις μια κουταλιά αλάτι ;»
Ήταν σχέσεις γεμάτες αγνότητα και αγάπη. Τώρα είναι οι σχέσεις γεμάτες εκμετάλλευση, υποκρισία, ψευτιά και συμφέρον.
Μπορεί να με πείτε χαζούλα ή ονειροπόλα … Αλλά εγώ θα συνεχίσω να είμαι αυτή που την ξέρει όλη η γειτονία της, αυτή που χαμογελά και ας έχει ένα κάρο προβλήματα, αυτή που θα χαιρετά τους πάντες στο γραφείο και στην πολυκατοικία.
Δεν μπορώ να αντέξω άλλο αυτό το πράγμα, όχι δεν θέλω και δεν θα το κάνω. Μπορεί να χάνω κάθε μέρα, να εκμεταλλεύονται διάφοροι την καλή διάθεση να βοηθήσω ή να τους αγκαλιάσω ζεστά όταν με χρειαστούν. Όμως εγώ δεν θα αφήσω να χαθεί από τα χείλη μου η χαρούμενη καλημέρα και το ζεστό χαμόγελο, στο γείτονα μου (80 ετών ), ούτε το σχόλιο για την ομορφιά (καλοπροαίρετο και ειλικρινές σχόλιο) σε μία συνάδελφό μου.
Προσπαθήστε να δώσετε όλα αυτά τα μικρά πραγματάκια στους γύρω σας και δεν θα χάσετε, αν όμως δεν το κάνετε …τότε τα παιδιά μας θα ζουν σε ακόμα ποιο άσχημο, απόμακρο, αδιάφορο και σκληρό τόπο!
Εσύ, εγώ, αυτή… όχι, δεν μπορούμε να αλλάξουμε την πορεία της ζωής, όμως μπορούμε να νιώθουμε άνθρωποι με καλή καρδιά !
Αγαπήστε, δώστε, μοιράστε χαμογελά και ομορφιά ψυχής γύρω σας και αφήστε τους σκληρούς, απόμακρους, σκυθρωπούς, κακούς, εκμεταλλευτές, να νομίζουν ότι ζουν.
Η ζωή είναι μια μικρή στιγμή, γεμάτη από δευτερόλεπτα ευτυχίας.
Μην την αφήσετε να χαθεί κάνοντας αυτά που κάνουν οι παραπάνω. Η ζωή είναι ανταποδοτική.
Αν της δώσεις, θα σου δώσει …
Χάρισε ένα «ας πάει και αυτό μαζί με τα άλλα» όταν τρως μια πισώπλατη μαχαιριά από μια φίλη ή ένα φίλο ή συνάδελφο.
Μα όταν φύγεις από κει και βγεις στο δρόμο, και δεις τους ανθρώπους της γειτονία σου να σε ρωτούν «τι κάνεις;», «πως και τόσο νωρίς;», την κυρία από την διπλανή πόρτα να σου λέει «τι έχεις καλή μου;», τότε η ζεστασιά των ανθρώπων, που ξέρουν να δίνουν στους άλλους την αγάπη και το ειλικρινές ενδιαφέρον τους, θα γεμίσει την πικραμένη σου ψυχή με ηρεμία ….
Ας γίνουμε άνθρωποι! Άνθρωποι και όχι μισάνθρωποι, όχι αδιάφοροι και απόμακροι μεταξύ μας!
Άνθρωπος σημαίνει ….πλάσμα προικισμένο με νόηση και ικανότητα να αισθάνεται και να μιλά, ο άνθρωπος είναι η τελειότερη μορφή ζωής πάνω στη γη!!
Με αγάπη σε όλους τους “ανθρώπους” ….
