Η όραση είναι μια αίσθηση που τελειοποιείται σταδιακά από την 1η ημέρα γέννησης μέχρι και την ηλικία των 5-6 ετών.
Το οπτικό σύστημα (αμφιβληστροειδής, οπτικό νεύρο και οπτικός φλοιός εγκεφάλου) είναι ανώριμο κατά τη νεογνική ηλικία. Ήδη όμως από τις πρώτες εβδομάδες ζωής αρχίζει και ωριμάζει με τη βοήθεια των εξωτερικών ερεθισμάτων.
Τα εξωτερικά ερεθίσματα είναι απαραίτητα για την ανάπτυξη των οπτικών οδών και την εξέλιξη της όρασης.
Η συμπεριφορά του μωρού σε ό,τι αφορά την όραση, εξελίσσεται παράλληλα με την ωρίμανση του οπτικού συστήματος.
Τις πρώτες ημέρες ζωής, το νεογνό αντιλαμβάνεται το φως και τα σχήματα σε κοντινές αποστάσεις, αλλά αρκετά θολά, αφού η οπτική οξύτητα του είναι 20/400. Επίσης είναι πολύ πιθανό να στραβίζει, λόγω της ανωριμότητας του οπτικού συστήματος. Ο στραβισμός υποχωρεί μέσα στους 4 πρώτους μήνες.
Σταδιακά, μέχρι την ηλικία των 6-8 εβδομάδων μπορεί και εστιάζει στο πρόσωπο που του μιλά από κοντά. Αυτό το αντιλαμβάνονται οι γονείς εύκολα, διότι τότε είναι που το μωράκι τους κοιτάζει στα μάτια και χαμογελά με νόημα!
Στην ηλικία των 3 μηνών καταφέρνει να ακολουθεί με τα μάτια του κινούμενα αντικείμενα σε κοντινή απόσταση (20 εκατοστά).
Από την ηλικία των 4 μηνών και μετά, αρχίζει να εξελίσσεται η στερεοσκοπική όραση. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί και συντονίζει τα 2 μάτια και έχει αντίληψη του βάθους και της ακριβούς απόστασης των αντικειμένων.
Έτσι λοιπόν, στην ηλικία των 7 μηνών ενθουσιάζεται από την παρακολούθηση κινούμενων αντικειμένων και έντονων χρωμάτων ενώ απλώνει τα χεράκια του να πιάσει τα αντικείμενα που βλέπει, χρησιμοποιώντας σιγά σιγά μέχρι την ηλικία των 10 μηνών, την ώριμη σύλληψη (αντίχειρας-δείκτης).
Στην ηλικία των 12 μηνών πια, το μωράκι μπορεί και βλέπει πιο μακρινά αντικείμενα και με μεγαλύτερη λεπτομέρεια. Το οπτικό του πεδίο έχει διευρυνθεί και είναι ικανό να προσανατολιστεί στο χώρο και να αναγνωρίσει πρόσωπα και πράγματα από μακριά.
Μετά τη σημαντική αυτή περίοδο ωρίμανσης του οπτικού συστήματος, η όραση συνεχίζει να εξελίσσεται μέχρι την ηλικία των 5-6 ετών. Στην ηλικία αυτή, η οπτική οξύτητα έχει φθάσει εκείνη του ενήλικα (10/10).
Ο έλεγχος της φυσιολογικής ανάπτυξης της όρασης και ο έγκαιρος εντοπισμός προβλημάτων εξασφαλίζεται με την εξέταση του νεογνού και κατόπιν, με την τακτική παιδιατρική παρακολούθηση του βρέφους και παιδιού.
