….ας την θυμηθούμε!!!
Γεννημένη στην Αθήνα στις 18 Οκτωβρίου 1920, η Μελίνα καταγόταν από μεγάλη οικογένεια πολιτικών και από μικρή είχε μυηθεί στην πολιτική – μια συνήθεια που ακολούθησε στη ζωή της έπειτα- αλλά η υποκριτική και το τραγούδι ήταν δυο αγάπες που δεν μπορούσε να αρνηθεί.
Η καλλιτεχνική καριέρα της είναι διεθνούς φήμης και στο εξωτερικό λατρευόταν διότι ήταν η χαρά της ζωής, το απρόοπτο, η έννοια της ελευθερίας όπως την έχουν χαρακτηρίσει κατά καιρούς και έχει διαπρέψει τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό αφού έχει τιμηθεί με πολλά βραβεία.Το βραβείο πρώτης γυναικείας ερμηνείας του Φεστιβάλ των Καννών και επίσης μία υποψηφιότητα για Όσκαρ για το Ποτέ την Κυριακή (Never on Sunday) το οποίο έχασε απ’την Ελίζαμπεθ Τέιλορ το 1960 ήταν από τις πιο σημαντικές διακρίσεις της.
Η Μελίνα Μερκούρη ήταν περήφανη για την Ελληνική καταγωγή της και παγκοσμίως προέβαλλε την Ελλάδα και έδινε σημαντικούς αγώνες για να λάβει η χώρα την κατάλληλη αναγνωρισιμότητα που της αξίζει. Η Ελληνική υπηκοότητα της αφαιρέθηκε κατά τη διάρκεια της Χούντας αλλά όταν «έπεσε» το καθεστώς επέστρεψε και μπόρεσε να χρησιμοποιήσει τη φήμη και τη δόξα της για να γίνει η Ελλάδα αυτό που πάντα ονειρευόταν: ένα κέντρο πολιτισμού. Η Μελίνα Μερκούρη έδωσε σκληρό αγώνα για να επιστραφούν τα Μάρμαρα του Παρθενώνα στην Ελλάδα όταν επιτέλεσε Υπουργός Πολιτισμού και δημιούργησε το θεσμό των δημοτικών περιφερειακών θεάτρων (γνωστά ως ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.) με σκοπό την πολιτιστική ανάπτυξη της ελληνικής περιφέρειας αλλά και τον θεσμό των πολιτιστικών πρωτευουσών της Ευρώπης, με πρώτη την Αθήνα το 1985.
«Έφυγε» από τη ζωή στις 6 Μαρτίου 1994 και ήταν η πρώτη Ελληνίδα που κηδεύτηκε με τιμές αρχηγικού κράτους ενώ η σορός τέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα για δυο ημέρες στο παρεκκλήσι της Μητρόπολης των Αθηνών.Ο θάνατός της προκάλεσε εκδηλώσεις συγκίνησης σε όλο τον κόσμο. Πολλοί πολιτικοί ηγέτες στέλνουν συλλυπητήρια μηνύματα στην οικογένειά της και στην Ελλάδα. Την ώρα της κηδείας της τα θέατρα και τα μαγαζιά στο Μπρόντγουεϊ παραμένουν κλειστά.
Θα τη θυμόμαστε πάντα για το λαμπερό της χαμόγελο, τις αξέχαστες ερμηνείες της σε ταινίες όπως η «Στέλλα», «Ποτέ την Κυριακή» και το αξέχαστο τραγούδι «Τα Παιδιά του Πειραιά»…..
