Τα ζεστά μπάνια με θαλασσινό νερό και οι Αντενδείξεις τους
Τα θαλάσσια λουτρά είναι κατά κανόνα πάρα πολύ ωφέλιμα. Επιδρούν πάνω στον οργανισμό όχι μόνο τυπικά σαν λουτρά με θαλασσινό νερό, άλλα και με όλη τη διαδικασία η οποία απαιτείται για την πραγματοποίησή τους.
Σαν λουτρό επιδρούν με την ερεθιστική ικανότητα του κρύου νερού, με το Αλάτι και το Ιώδιοπου περιέχει το θαλασσινό νερό, με τις κινήσεις τις όποιες είναι υποχρεωμένος ο λουόμενος να κάνει και οι οποίες είναι εξαίρετες κινήσεις υγιεινής πού «Αναπτύσσουν» τις λειτουργίες όλων των μυών και οργάνων τού σώματος, και με τις κινήσεις του νερού οι όποιες επενεργούν σαν ένα ελαφρό κυματοειδές μασάζ πάνω σ’ όλο το σώμα.
Σαν «διαδικασία» επενεργούν με την ψυχική αγαλλίαση του λουσμένου, με τη χαρά, με το ταξίδι, την καλή συντροφιά, το Αερόλουτρο και το Ηλιόλουτρο στο όποιο σύγχρονα υποβάλλεται.
Επίσης είναι ωφέλιμα σε πολλές Αρθροπάθειες και γενικά χρόνιες ρευματο-αρθριτικές παθήσεις, κατά παράδοξο μάλιστα τρόπο, εκεί πού πολλές φορές αποτυγχάνουν άλλες θεραπείες.

Το θαλάσσιο νερό
Είναι κοινό νερό, μέσα στο οποίο ευρίσκονται διαλυμένες διάφορες ουσίες, σε ποσότητα μεγαλύτερη από το κοινό. Γι’ αυτό το θαλασσινό νερό είναι πιο πυκνό και έχει μεγαλύτερο ειδικό βάρος (1032, ενώ το νερό των ποταμών έχει 1.000).
Το κοινό αλάτι (χλωριούχο Νάτριο), αποτελεί τα 2/3, συνίσταται από θειική μαγνήσια, χλωριούχο μαγνήσιο, θειούχο νάτριο, ανθρακικό ασβέστιο, βρώμιο, ιώδιο και οργανικές ουσίες.
Η ποσότητα του αλατιού μέσα στο θαλασσινό νερό δεν είναι σταθερή. Στη Μεσόγειο είναι 3,2 – 4,1% (σε 100 δηλαδή γραμμάρια νερό περιέχονται 3,2 – 4,1 γραμμάρια αλάτι), στη Μαύρη θάλασσα 0,8 – 11%, την Αδριατική 3,7 – 3,8%. Κατά φυσική συνέπεια η ποσότητα αυτή είναι ελαττωμένη στις εκβολές των ποταμών.
Ούτε η θερμοκρασία είναι επίσης σταθερή. Ποικίλλει ανάλογα με τις διάφορες θάλασσες και τις εποχές. Το καλοκαίρι στις ακτές της Δυτικές Ευρώπης ως την Ισπανία είναι συνήθως 15 – 20°, στις ακτές τις Ισπανίας είναι συνήθως 18 – 25°, στη Μεσόγειο 18 – 23°, στην Αδριατική 17,8 – 26,5°, στη Μαύρη Θάλασσα 15 – 18° κλπ.

Θαλάσσια μπάνια δεν πρέπει γενικώς να κάνουν:
Οι γέροι, οι επιληπτικοί, οι αρτηριοσκληρωτικοί, όσοι πάσχουν από βαρείες καρδιοπάθειες, οι έγκυες στους τελευταίους μήνες της εγκυμοσύνης, όσοι πάσχουν από οξείες ρευματικέςκαι αρθριτικές παθήσεις, από ασθένειες των αυτιών και των ματιών, καθώς και τα παιδιά κάτω των δύο χρόνων και οι γυναίκες κατά τις ημέρες της εμμήνου ροής. Τα ζεστά θαλάσσια λουτρά είναι περισσότερο ερεθιστικά από τα κοινά με γλυκό νερό. Και είναι τόσο πιο ερεθιστικά, όσο πιο ζεστά είναι. Γι’ αυτό η διάρκειά τους πρέπει να είναι περιορισμένη, ανάλογη με την θερμοκρασία του νερού, 20” για το νερό θερμοκρασίας 35ο, και μισή ώρα όταν το νερό είναι 33ο. Τα μπάνια αυτά είναι κυρίως θεραπευτικά και χρησιμοποιούνται Ιδιαιτέρως στα ραχιτικά και αρθριτικά παιδιά, καθώς και στα πρόωρα γεννημένα βρέφη. Επίσης κάνουν πολλές φορές καλό σε ποικίλες αρθροπάθειες και ρευματοπάθειες, όπου τα άλλα ιαματικά λουτρά έχουν αποτύχει.

Και μια πρακτική υπόδειξη:
Μπορούμε στο σπίτι μας να κάμουμε να μπάνιο με θαλασσινό νερό αν στη μπανιέρα του σπιτιού μας διαλύσουμε στο νερό, τις ουσίες πού περιέχει συνήθως το θαλασσινό νερό και στις αναλογίες που τις περιέχει.
Π.χ. σε μια μπανιέρα πού χωράει εκατό κιλά νερό, πρέπει να ρίξουμε: 2,3 κιλά αλάτι Θαλασσινό, 0,25 κιλά υδροχλωριούχο ασβέστιο, 0,7 κιλά υδροχλωριούχο μαγνησία, 2,6 κιλά ορυκτό αλάτι, 1,15 κιλά θειικό νάτριο, 0,25 κιλά χλωριούχο ασβέστιο, 1 κιλό χλωριούχο μαγνήσιο. Σήμερα υπάρχουν στο εμπόριο ειδικές μπουκάλες με διαλυμένες τις διάφορες ουσίες και με λεπτομερείς οδηγίες για την παρασκευή ενός θαλασσινού λουτρού.

Λασποθεραπεία και αμμοθεραπεία
Λασπόλουτρα και αμμόλουτρα – Ενδείξεις και αντενδείξεις
Στα λασπόλουτρα χρησιμοποιείται αντί για νερό η λάσπη. Υπάρχουν βέβαια διαφόρων ειδών λάσπες, από το είδος του χώματος. Για θεραπευτικούς σκοπούς καλύτερη είναι η λάσπη θειούχων πηγών και η λάσπη του πάτου της θάλασσας, των λιμνών και των ποταμών. Τα λασπόλουτρα επιδρούν πάνω στον ανθρώπινο οργανισμό ή στο τμήμα εκείνο το όποιο κάνουμε το λασπόλουτρο, με τη θερμότητά τους, με το υψηλό ειδικό τους βάρος, το αλάτι και το ελάχιστο ράδιο πού περιέχουν.

Συνιστώνται σε αρρώστιες του νωτιαίου μυελού, σε κιρσούς, εκζέματα, νευρίτιδες,αρθρίτιδες, ρευματισμούς, φλεβίτιδες. Παλαιότερα χρησιμοποιούντο συχνά, ενώ σήμερα έχουν σχεδόν εγκαταλειφθεί, ιδίως στη χώρα μας, όπου δεν υπάρχει καλή λάσπη, με αξιόλογα συστατικά και θεραπευτικές ικανότητες όπως λ.χ. η λάσπη των παραλίων της Μαύρης θάλασσας.

Απαγορεύονται απολύτως τα λασπόλουτρα στα οξέα νοσήματα, στη λευκωματουρία, στονδιαβήτη και στην αρτηριοσκλήρωση. Δεν είναι πάντοτε αβλαβή και μπορούν να προκαλέσουν εγκεφαλικές αιμορραγίες και ρινορραγίες σε άτομα ευπαθή. Τα λασπόλουτρα, όταν δεν γίνονται στη φυσική τους πηγή, γίνονται ως έξης: Η λάσπη ανακατώνεται με νερό, θερμαίνεται και ο ασθενής μπαίνει μέσα στον πηλό όπου μένει 10 – 30′. θαλάσσια λασπόλουτρα υπάρχουν φημισμένα στην Οδησσό, τη Σεβαστούπολη, τη Σουηδία και τη Νορβηγία.

Τα Αμμόλουτρα είναι γενικά -και τοπικά
Τα γενικά γίνονται σε άκρο- θαλασσιές όπου υπάρχει άφθονη φυσική άμμος. Ο ασθενής μπαίνει ολόκληρος μέσα στην άμμο που είναι ζεστή από τον ήλιο και κάθεται εκεί 30 – 35 ανάλογα με την ένταση του ήλιου ή την θερμοκρασία της άμμου. Υπάρχουν σε διάφορα μέρη του εξωτερικού ειδικά υδροθεραπευτήρια που διαθέτουν αμμόλουτρα με άμμο ψιλή, απαλλαγμένη από τη σκόνη και καθαρή, μέσα στην οποία ο ασθενής μένει περίπου μια ώρα σε θερμοκρασία ανεκτή. Τα τοπικά αμμόλουτρα μπορούν να γίνουν και στο σπίτι. Συνιστώνται με καλά μερικές φορές αποτελέσματα, στους χρόνιους ρευματισμούς και στις αρθρίτιδες, στις τοπικές νευραλγίες και παραλύσεις κλπ. Σήμερα και αυτά σχεδόν έχουν εγκαταλειφθεί.